zâtımın naçizane lanetidir. kişilik itibariyle sohbetin ilk aşamalarında kullanılan hoş kelimeler, birikim ve mütevazi tavırlar karşısında ihtirasa kapılan kimselerin, sohbetin derinleşmesiyle birlikte yerini sıradanlığa bırakan acizâne felsefeye ve yoksunlukla çürümüş, kokuşmuş ruhun çirkinliğine yönelik nihayet vardıkları hissiyat karşısında düşülen durumdur.
