Cumhuriyet tarihinin en köklü meseleleri arasında yer alan şahsiyet ve benlik zıtlaşmasının körelmiş ideolojik bilginin de meydan verdiği boşlukta tezahür eden trajik bir durumdur. cumhuriyetin ilk yıllarında batı için medeniyetmi yoksa medeniyet için batımı şeklinde kör bir labirente terk edilen türkiye, mustafa kemal'in ölümünden sonra kurumsal bir dil, gelenek ve kültür tesis edememiş, bunda da kanaatimce batılılaşmayı flarmoni orkestrası zanneden milli şefin dar görüşlülüğünün payı büyük olmuştur. nihayet günümüzde batının beni, bireycilik şeklinde ortaya çıkmıştır. bunun karşısına anadolu kültüründen beslenen bir şahsiyetçilik modeli koymayı beceremeyen yarı aydın burjuva ise mustafa kemali doktriner bir ideolojinin mütehassısı saymış, böylece köksüz, geleneksiz, yavan bir atatürkçülük doğmuştur. diğer tarafta ise yanlış kavramlar üzerinden fikir yürütmeye mecbur bırakılan kesim bu ideolojiye karşı bir çeşit garez duymuştur, bunu da milli-tarihi değerlerle açıklamaya çalışmıştır. ne var ki bu mesele her yönüyle yanlış anlaşılmış ve hakkında bu kadar gürültü koparılmasına rağmen yapıcı bir dille asla tartışılmamıştır. günümüzde ise sırtını akp'ye recep tayyip erdoğan'ın tahtına dayayarak atatürk düşmanlığı yapan kesim bu kör dövüşünün tepesine mum dikmiştir. sağlık olsundur.
