bir rüya gördüm ben..son zamanlarda çok nadir uyuyabildiğimden hiç bitmesin istedim..uyanmayım istedim o kadar güzeldi ki rüya..o kadar mutluydum ki hiç olmadığım kadar buhranlı zamanlarımda..o kadar gerçekti ki rüya, unuttum gerçekleri..ta ki uyanana kadar, tekrar aynı uykusuz gecelere göz açana kadar..bitti..hayatımda her güzel $ey gibi kısa sürdü..tadı damağımda kaldı..bilsem ki tekrar göreceğim, hiç dü$ünmeden dalarım uykuya hiç uyanmamacasına..bilinçaltı ise rüyalar, sadece bilinçaltımda mutluyum demek ki..
ölüm de bir rüya aslında belki de..ama uyuyunca gördüğümüz değil, uyanınca ba$layan bir rüya..asıl gerçek o rüyadan uyanınca ba$lıyor..burası yalan dünya ya, gerçekler dünyasına uyanı$ i$te..
kuzenimin e$i uyandı o rüyaya..daha gencecik umutları olan adam..küçük kızı ile ilgili hayalleri olan adam, küçük kızına doyamadan rüyadan uyanan adam..trafik canavarı denen illetin yanına çektiği kurbanlardan sadece biri..tek farkı acısını daha yakından hissetmemiz sanırım, diğer giden tüm canlara göre..
çok kötüyüm dersin, hayat boktan dersin, lanet olsun dersin, hep üzülmek zorunda mıyım dersin, öyle bir darbe daha gelir ki neden her $ey beni buluyor dersin..isyan edersin..
yazılacaklar belki çok fazla, belki de denecek hiçbir $ey yok..tek bilinen o uyanı$a yakla$madan önce hayattan nefret ederken bir kez daha dü$ünmek..zaman geçer ve kabuk tutar dünya demiş şair, zaman geçecek ve kabuk tutacak dünya, teselli cümlelerinin manasız kaldığı bir anı yaşayacağız hepimiz, tüm o cümleler ne kadar boş ve anlamsız gelse de, acımızı paylaşacak birilerinin varlığı en azından umudumuz olacak gelecek için..
