kolay maç gözü ile bakılmasına rağmen fenerbahçe nin avrupa daki en zor maçlarından biri olmuştur. buraya duygularımı yazmak isterdim ama kelimelerin kifayetsiz kaldığı anlardan biri bu. sesim kısıldı, ayaklarım hala titriyor ve tırnaklarımın hepsini afiyetle yedim. yine eziyet yine çile çektik ama bu sefer, ulan bu sefer bizi güldük be. kader bize o kadar çok sırtını dönmüştü ki 2-0 dan sonra çoğumuz umutlarını kaybetti, hatta yönetim ve zico ya saydırmaya başlamıştım. ama sahadaki futbolcular herşeylerini ortaya koyup kazanmasını bildiler.(ulan alex bi şey demeyecem sana) kendime geldiğim an daha uzun bir entry ile bu başlığı dolduracağım inşallah. ama tuncay, lugano ve semih i şimdiden tebrik etmeden geçemeyecem. helal olsun lan size. siz beni ağlattınız* allah ta sizi ağlatsın*.
