imkanları küçümsemek olmadı hiç!
"imkansızın" ensende nefeslenmek...
tanıdığımı zannettiğim herkes yabancılaşmış
ve varolan tüm yakınlıkları reddeden bir mesafe ile uzaklaşmış benden.
en yakınlarımız aslında bizden hep en uzak olabilenler olmuş, biz gibi..
kendimizi bile olduğumuz gibi kabul edemiyor,
küf tutmuş tüm yanlarımızın bilincinde olup,
bu berbat koku ile yaşamaktansa kendimizi yok sayıp sırlıyoruz bizden.
bu sırlayışa "mümkün" oluyor...
herkes iyi olduğu kadar kötüdür!
ama ilkin kendine yalancı..
