bu film'i izlemeyi, bilemediğim bir nedenle düne kadar geciktirdim. şimdi düşünüyorum da, bu film'i
iyi ki sinema'da seyretmedim; çünkü evde izlerken bazı sahnelerde, hıçkırarak değil, uluyarak ağladım. çağan ırmak, benim ağzıma sıçtın.
bu iki oluyor. bunda önce de, ıssız adam'ı seyretmiştim. orada uluyarak ağlamadım, hatta hiç ağlamadım; ama ebem sikildi. ada ile, acı çektirmiştin. bu film'de de insanı, "kiralık katil" gibi apansız kalbinden vuruyorsun. her an bir puşluk beklerken, dede ile vurdun beni. okuduğum entry'lerde herkes aynı sahne'de vurulmuş. yol'da kollarını iki yana açtığı an vurulduğumu anladım; ama çok geçti, ulumaktan başka yapabileceğim birşey kalmamıştı.
