genellikle kişiliği gelişmemiş insanların, oturup da başkalarının kişiliklerini geliştirmek amacıyla yazmaya çalıştıkları cümle yığınlarıdır. ve buna talep eden, aile ilişkilerini bunlara göre düzenleyen insanları da anlamakta güçlük çekiyorum.
bir kitap evinde çalışırken, anne, baba ve iki kız çocukları gelmişlerdi. kişisel gelişim kitaplarının olduğu bölümde bakınıp duruyorlardı. bi ara kızlardan biri:
- anne bu kitabı alalım mı, bak kendine olan güveni arttırmakla ilgili.
- aman kızım o konuyla ilgili o kadar kitap okudun, hiç gelişmedi, onun ne faysası olacak boşver.
- ama anne yaa alalım bu çok farklı görünüyor
- tamam ama önce psikoloğumuza soralım, o ne derse o olur
- tamam anne soralım
bu konuşmaları gerçekten donup kalmış, ağzım açık bir şekilde onlara bakarak dinlemiştim. o an tüm o kişisel gelişim bölümünü yakıp yırtmak istedim. onları yırtadamadım gerçi. ama depoya inip ilk gördüğüm kişisel gelişim ile ilgili bir kitabı parçalara ayırıp, kolilerin en arkasına doğru gizlice attım. bir anlık bile olsa mutluluk duydum.
