sadık'ın babasıyla yaptığı konuşmada geçen replikleri ile baştacım olmuş filmdir...
s = sadık
h = hüseyin (babası)
s: deniz'e bir oda ver, onu yanına al. burada büyüsün, bir evi olsun. gidecek başka hiçbir yeri yok.
h: gördün mü evlat ne demek? zor geldi, değil mi? bakamıyorsun, değil mi çocuğa? gördün mü evlat ne demek?
s: gördüm baba, görmem mi hiç. peki sen bir çocuğun büyüdüğünü görememek ne demek, onu bildin mi? hiç bilir misin bu duyguyu? hayat devam edecek... birileri yeni kitaplar yazacak okuyamayacaksın. yeni filmler çekilecek izleyemeyeceksin. sevdiğin bir şarkıyı bir daha dinlemek isterken, dinleyemeyeceksin. bunlar kolay, alışır insan... ama onu büyürken izleyememek,yanında olamamak... ilk kız arkadaşını göremeyecek olmak. baba... yüreğim yangın yeri gibi biliyor musun? gözü arkada kalmak böyle bir şey galiba. kaç gündür onu itmek istiyorum bana sarılınca. beni sevmesin diye kaç gündür buğraşıyorum ama yapamıyorum. onun hayatında yutkunamadığı bir yumru olacağım için de kendimden nefret ediyorum. ona bir oda ver baba. bir evi olsun, ama zaman zaman da çıkıp gidebileceği bir ev.
