yine bir gün odamdayız. annem, babam ve abim odamı toparlamakla uğraşırken, babam elinde (gbkz: mum) anneme döner;
-bunun şeyi nerede?
--neyin neyi?
-bunun altına koyduğumuz?
--masa mı nereye koyuyoruz?
-hani altına... derken koluyla da işaret yapmaya çalışmaktadır babam. annem hala anlamaz ve babam ısrarla kolunu dirseklerinden kırar ve anneme;
-at yarrağııı! diye bağırır.
annem ise ne demek istediğini anlamıştır. istifini hiç bozmadan;
--şamdanı mı diyorsun! der.
