okul yoktu,sınav yoktu.normal bir gün için uyanmam için hiç bir sebep yoktu.
ama saati 08.00'a kurmuştum bir önceki gece.kalktım 8'de,duş alıp giyindim.
saat 09.05'te bir yerlerden sirenler yükselmeye başladı yine,ve her sene olduğu gibi kendi başıma durduğum o iki dakikalık saygı duruşunda bir çok şey düşündüm.olan,olmayan,oldurulamayan...
kesinlikle şekilcilik değil,içten gelen birşey bu.şekilcilik amacıyla da yapanlar bir hayli fazla gerçi.bir de insanın geçmişi ile,ailesiyle alakalı bir şey.8 senedir yatalak hasta olan ve 23 kasım 2003'te kaybettiğimiz dedem bile ölmeden 13 gün önce saat 09.05'te koluna girmemizi ve onu ayağa kaldırmamızı istemişti.o zaman tam olarak kavrayamıyordum,fakat şimdi her şey belirgin.
