çok uzun yıllardır "pop" kelimesi barındıran herşeyden kaçıyorum. ama şöyle bir düşünüyorum da, bir yaşa kadar ben de o "pop" kültürünün tam ortasında yaşamıştım. hepimiz yaşamıştık. ancak şahit olduğumuz şey tarihe damgasını vuracak kalitede işlerin ortaya çıkması idi. adeta birbiriyle yarışırcasına ince çalışılmış albümler çıkıyordu üstüste. bahsettiğim dönem, artık çok "pop" bir tabirle: "80'lerin sonunda doksanların başında çocuk olmak". bu paradoks bile başlı başına yakıyor içimi.
BU ALBÜMLERi O ZAMANlara canlı şahit olmuş kime söylesen biraz efkarlı, biraz keyifle bir "offf" çeker. demek ki unutulmamış. demek ki unutulmuyor bunlar. demek ki bunlar "popüler" değilmiş sadece. bambaşkaymış. zaten şu yaşımda dinlediğim zaman bu albümlerin altyapılarınadaki zekaya, kaliteye şaşıyorum.
çok önemli, çok güzel işler yapılmış ülkemde... ve ondan sonrası... ekseriyetle içi bomboş... özlenmez mi şimdi?
