(#8456230) daha önce de bahsettiğim gibi hayatımı fazlasıyla etkilemiş bir romandır. yaklaşık 7-8 yıl önce bu kitabı ilk okuduğumda kafamda oluşan soru işaretileriyle bir şiir yazmıştım. bu gece eski defterleri karıştırırken bu şiire rastladım.
dönüp duruyor işte sadece,
dönüp duruyor.
bir kaplumbağa kustu onu bir uçurumun kenarından.
o ise kendini kaplumbağadan büyük sayıyor.
kaplumbağa sadece susuyor, ağzını açtımı kusuyor.
daha fazla boktan dünya kusmamak için
ağzını kapalı tutuyor.
seviyor uçurumlardan aşağı yuvarlanmaları
ve oyuncaklarla oynamayı.
ama o kadar ağır, büyük ve küçük ki bedeni
duruyor istemsizce.
sadece bir nokta o alev topları kusabilen
biz ise boşluklarız onun etrafında, fark edilmeyen.
duruyordu ve hayal ediyordu,
o kadar çok duruyordu ki hayalleri büyüyordu.
sonunda kendi yarattığı kendi elleriyle gelip boğdu onu.
o ise hala kimin kimin düşü olduğunu düşünüyordu.
şiiri buraya geçirirken fark ettim ki şiirde büyük miktarda stephen king etkisi de varmış.*
neyse bu da böyle bir anımdır diyerek bağlayayım bari.
