seninle konusurken hala 4 sene oncesi kadar heyecanliydim ama hic belli etmedim. hayatin nasil diye sordugunda cok iyi, hersey harika gidiyor, asigim, mutluyum dedim ya yalandi. senden sonra kimseyi seni sevdigim gibi sevemedim, kimselere asik olmadim. yillar yili sakladim resimlerini. bosuna umitler besledim, hic olmayacak seyler hayal ettim. tum hayatimi sekillendirmis oldugunu keske bir bilseydin. sirf sende o okuldasin diye okul secimimi o okul yonunde kullandim. fakat yoktun, yine sana gec kalmistim. gizli gizli arastirdim. hala ayni sehirde oturuyordun. o zamanlar seninle ayni sehirde, ayni havayi soludugumu dusleyerek dayandim acina. sen hayatimdan ciktiginda deli divane oldum demek istedim, diyemedim.
beni seven, bir zamanlar sevdigim ve hic unutmayacagim o insana baktim. o gulunce kaybolan gozlere baktim. sonra cesaretimi toplayip, seni sevdigimi sen gittikten sonra anladim, bana yasattigin tum mutluluklar icin tesekkur ederim dedim bir cirpida. once garip bir bakis attin, sonra gulumsedin. gulumsedim. yillar sonra tekrar vedalasip ayrilirken aslinda ne cok degismis oldugumuzu farkettim. ve gittin, icimden sana ait son kirintilarin da yok oldugunu hissettim. ama uzulmedim, galiba huzur hissettim.
