ben artık çevremdeki kızlara sarraflık yapıp, akıl vermekten bıktım diyebilirim. hep dostları oldum, ilk tanıştığım da bile dost şekliyle yaklaştım, intiharlardan çevirdim hayat felsefelerini çizdim iddialıyım ve sarraf olarak görüyorum kendimi. ama her zaman kötüler kazanıyor ilişkilerine bile ben akıl verdim biz iyiler ? biz napıyoruz sadece akıl verek başkalarının hayatlarına olumlu yön çiziyoruz ama o it çakallar napıyor kızı götürüyor. burda abazanlık olsun diye yazmıyorum götürüyor falan ama her zaman ben kızların yanında öyle kaldım ve ilişkilerimi öyle kurdum benim felsefelerim üzerine hayat kurdular ve ben bundan bıktım artık bende nabza göre şerbet vereceğim !
