bugüne kadar çok fazla entry girdim belki de en fazla entry girdiğim başlık. ama hiç bu kadar günah çıkartırcasına girmedim veya kötü hissederek. belki de hiç bu kadar subjektif olmayarak...
maksat muhabbet zirvesine cedric 'in mükemmel organizasyonluğunda orda olmak istediğimden,devedikeni'nin doğumgünü olayını yaşamak istediğimden ve sevdiğim arkadaşlarımı yeniden görmek için matemde olsam da gittiğim zirvedir. aslında oradaydım ve bir saat takılır giderim derken bayağı bi kaldım ve açıkcası eğlendim de. çok sevdiğim kardeşim sırdaşım dediğim insan komada yatarken eğlendim demek! işte bu beni yıkan... bundan dolayı pişmanlık duyacağımı bile bile kaldım. ama aklım hep 4yılımın her saniyesini birlikte geçirdiğim kardeşimi düşünerek geçti. gülüşlerim bir anda gözyaşı oluverdi .ağlarken gülmek neymiş ya! bunu yaşadım. hem arkadaşlarımı görmenin sevinci hem de matem havasını beraber yaşadım. seni zirvelere tercih ettiğimi söylemiştin. en çok acı veren de bu oldu. bu tekerrür müdür sence...
selim 'e söylemek istediğim, artık sen öyle komadayken hiç birşey bana tad vermiyor. bana biz dostuz dimi, bana güveniyor musun demiştin. ben de ben kimseye güvenmem bağlanmam demiştim. bu kadar ketum olmam işte bundan.kendimi yanıltmışım , evet güvenmişim. ama şimdi daha çok güveniyorum, iyileşeceğini biliyorum. yine kavga edicez yine saatlerce ders çalışıcaz ve yine kadıköy'ü fethedicez. yine tavla oynıcaz... ve yine hiç hiç hiç ayrılmayacağız...
bu aralar okan bayülgen'in ağıt şiirini hep dinliyorum. sonu cümle bize göre değil ama...
işte belki de bu yüzden
seni en çok ben...
en çok ben özlüyorum!
