bazen haberi bile verilmez gerçekle yüzleşinceye kadar. başıma gelen olay, aynen aktarıyorum. erzurum'da okuyordum, izne gelmiştim memlekete. babam sakal bırakmıştı. tam köprüye geldim babam boynuma sarıldı, hiç bu kadar savunmasız, zayıf görmemiştim onu. ağlıyordu. ben ne yapacağımı şaşırmıştım. babam sürekli beni karşılardı ama böyle ağlamazdı. babamın kolları omuzlarımdan aşağı inerken annemle göz göze geliyordum. ne oldu dememe kalmadı, acı haberi aldım. yeri bir daha asla dolmayacak bir adam daha toprak olmuştu. sağlam adamdı, iri adamdı, 5 evlat bıraktı geride ama beşinden bir dedem çıkmaz. iri adamdı, bilekleri ayak bileklerimin kalınlığındaydı ama ölüm gelince güç falan sökmüyor.
