giderken sen "gitme!" diyemedim. senden hiç haber almadığım 2 ay boyunca "nasılsın" diyemedim. 2 ay sonra sen arayıp sormaya başlayınca "sus" diyemedim. ben bu şehirden giderken beni geçirmeye geldin "neden" diyemedim, "git" diyemedim. bu şehre geri döndüm, görüşmek istedin "hayır" diyemedim. sen karşımdayken içimden her saniye geçmesine rağmen "seni özledim" diyemedim. o gece beni eve bıraktığında "sarıl bana" diyemedim. arayıp sormaya devam ettin. bir kere "neden" deme cesaretini buldum, onda da sen kalmaya cesaret edemedin. sustun, sustum. ben aslında hep susuyordum.
