yıkık hayallerimin ardındaki enkazı eşeleyip duruyorum. bazı zamanlar o kadar çok zoruma gidiyor ki, ağlıyorum. kollarımın ağrıması da cabası. ve bir ite benzemek en kötüsü. üzerime kar yağması umrumda değil ve zangır zangır titremek de önemsiz. çünki bir hayal arıyorum bu akşam karanlığında senin aydınlığından yoksun. bir çıtırtı, bir ayak sesi her ne olursa. arıyorum. ve tekrar tekrar başa dönüp ezberimden okuyorum seni, unutmamak için...
