izlerken sürekli beddua etttiğim dizidir. o baba müsveddesi ali ekranda her göründüğünde, "kan işeyesin", "felç kalıp üstüne sıçasın bokunda boğulasın", "kara haberin gelsin" diyerekten çığırıyorum.
osman'ın babasına kapıyı kapattığı an bütün aile evde alkış tufanı kopardık.
en sakinimiz babam bir ara mete'leşip, "bu çocuğun yerinde ben olsam o evi cayır cayır yakarım, yakmazsam şerefsizim" diye bağırdı yerinden.
senaryoyu, yönetmeni, oyuncuları, her bir çalışanını ve elbette osman'ı kutlamak lazım.
