kan revan içinde, bölük pörçük rüyalarım.
sırılsıklam olmuş,
ürkütülmüş, korkutulmuşum..
cebelleşmek ağır başla,
ve tutunmak için hayata hal bulunmazken,
dik durma çabası
eğreti durumadı bugün kadar,
hiç...
arnavut kaldırımlara sıkışır, tutulur ruhum.
ne bilmeliydim, ne görmeliydim?
yitirdiğim şey bendim.
ne okumalı, ne düşümeli?
eylemlenmeyen değil, unutulan bendi.
bu yalnızlık,
kudurmuş bir köpek gibi saldırır köpük, köpük..
koyu karanlık, içine çekerken,
akacak kanı damarda tutmak için sıkılan yumruk,
ve kaskatı kalmış bir kalp...
bol köpüklü acı kahve,
acımtırak tadıyla buruşturulan surat,
maske altında
bir sahtekar, giz-lenmekte..
şimdi düşerse gardım,
unut!
bir daha göremem onu,
kırk yılın hatrına saptığım kendi yolumu..
