ruhun saydamlığının karantina altına alınmayı istemsizce kabul etmesidir.
o şeffaflık, etini bile yadsınmanın en duyarsız katılığına kendisini alıştırır.
belki de, su götürmez gerçeğe henüz olgunlaşmamış göz yaşları damlatmaya çalışmaktır.
gerçeğe yalan karışınca aldanmak tek gerçek halini alır,
garipsemek; işte o aldanışın tepesinde dikilip mal mal ona bakmaktır.
