elimi deli gibi kestim tv antenindeki vidayı bıçakla sıkmaya çalışırken. kemiği gördüm resmen ya ve eczacı kadın bana o meşhur kedi yara muhabbetini hatırlattı bi garip hissettim ya kendimi ki ben öle mızmız bi insan da değilimdir bu konularda hani. birşey de diyemedim öyle saf saf baktım yüzüne iki gün sonraki voleybol maçıma çıkamayacağım bu gidişle. umarım antrenörümde böyle saf saf bakar yüzüme ben maça çıkamayacağım derken. Allam nolur atmasın beni takımdan. dinimiz amin *
