dünya kadınları ortadan ikiye ayrılsın, yarısı hunharca sevişsin, ateşli olsun, üstüne atlasın, versin, versin, versin, seksi öğrensin, kılsız olsun, 90 60 90 olsun, 1.70 boyunda olsun, onun sevdiği saç renginde, göz renginde olsun, ve ona hayran olsun ister...
diğer yarısı da o hunharca sevişirken evde yemek pişirmeyi öğrensin, dikiş dikmeyi öğrensin, kimseyle çıkmadan birgün esra erolun onu keşfedeceği günü beklesin deep freeze'de, ve sevgili erkeğimiz dışarıdaki kadınları bitirdiğinde gelsin deep freeze'den tatlı niyetine onu alsın ister.
dışarıda hunharca sevişilen kadınsa sevişmeyi bırakmamalı! asla! erkek evlendikten sonra bile birileri yatağına girsin, metres olsun, heyecan olsun ister.
peki, iyisiniz, hoşsunuz beyler. empati nerde? dışarıdaki kadının hayatı sizleri tek gecelik, evdeki kadının hayatı da ömür boyu mutlu etmeye mi kurulmalı? bahsettiğimiz "kadınlar", yani biz, insanız. hislerimiz var. hayallerimiz var. isteklerimiz var. beynimiz, düşüncelerimiz var. dışarıdaki olmak istemez kimse, çünkü en kaşar gördüğün bile evlenmek ister birgün, çocuk filan ister. evdeki dediğin de gençliğinin tadını çıkartmak, gezmek, tozmak, eğlenmek ister. herzaman sizin istediğiniz gibi olmuyor işte. olamıyor da zaten. hepiniz mutsuzsunuz. suçlusu da sizden başkası değil.
