bence yaradanın müthiş icadlarından birisi. böyle bakıyorsun dışarıdan herkes gibi birşey. sonra konuşuyorsun başka bişi, sonra konuşma ilerledikçe bir yerlerinden çimdiriyorsun daha başka bişi. sonra bu düşünüp üretebiliyor ya, bişeyler yaratabiliyor, yaradanın verdiklerini birleştirerek yoktan var edebiliyor ya muzaam bişi lan. insan kendinin farkında olmadan yaşayan muhteşem bişi aslında. duygunun da zekanın da dengesinde yaşayabilse keşke. egosunun patronu olabilse.
