bir ay peşinde koşar, ona, ürkütmeden, samimi bir şekilde yaklaşmanın fırsatını kollarsın. kimi zaman uzaktan dikkatli gözlerle, kimi zaman yakınından kaçamak bakışlarla izlersin. fırsat yolunu yeteri kadar sıkı takip edebildiysen şans trenini kaçırmaz ve bir şekilde temas kurarsın. ancak, olan bundan sonra olur. onunla tanışmayı o kadar çok isteyip o kadar çok düşünmüşsündür ki oturup konuşmaya başladığında ne anlatacağını tasarlayamamışsındır bile. gözlerin dopdolu bakışlarına rağmen ağızdan çıkan boş cümlelerin doldurduğu bir saat sonunda artık ne heyecandan dolayı ne yaptığını ne de mutluluktan dolayı bundan sonra ne yapacağını pek bilemezsin. sinir bozucudur, "ne yaptım" dersin belki; ama ömür boyunca en az bir kere yaşanması gereken bir durum olduğunu anlayabilirsin kalbinin atışlarından.*
