bilemez insan çoğu zaman gelenin "beklediği" olduğunu.
bir boşluk anıdır belki ya da rüzgarın savurduğu bir yaprak olmak istememe durumu.
yine de beklenense gelen her şeye rağmen tutmalı insan onu, bulutun suyu tuttuğu gibi, kibritin ateşi tuttuğu gibi ya da insanın nefesini tuttuğu gibi değil.
toprağın ağacı tuttuğu gibi, gecenin siyahı tuttuğu gibi, annenin bebeğini tuttuğu gibi....
