26 yaşında bir birey olarak 20 yıldır takip ettiğim galatasaray'ın bundan daha kötü bir halini görmediğim için kötülüğüne kalıbımı bastığım gidişattır.
galatasaray taraftarı hiç bir zaman skor endeksli bir yapıda olmadı ve olmayacaktır ama bir gerçek vardır ki saha içinde oynanan futbol galatasaray'a yakışan bir futbol değildir.
defansta sorunumuz filan yoktur defans hattı tamamiyle oyunu bırakmıştır, 3-4 gün önce milli takımda canla başla mücadele eden sabri ve servet top sadece ayaklarına gelince bir şeyler yapmaktadır. ne bir rakibi takip etmek, ne bir topu takip etmek yoktur. ankaragücü'nün 2. golünde şutu atan eleman topu takip ederken, defansımız sadece izlemektedir, 4. golde sabri adamını bırakmıştır takip bile etmemiştir. bunun tek nedenide sevgisizlik ortamıdır, bunun tek sorumlusuda raijkaard denilen teknik direktör çakması insandır.
raijkaard hiç bir zaman futbolcularının arkasında olmadı, her mağlubiyet sonrası bir futbolcusunu kurban etti, geldiğinde a milli takımının stoperi olan emre güngör'ü trabzonspor maçı sonrası bitirdi, uğur uçar gibi gelecekte galatasaray'ım kaptanı olacak bir genç yeteneği formsuz olmasına rağmen inatla sahaya sürüp bitirdi.
her maç sonrası "kadrom yetersiz" dedi. ama
geçmişse dönüp kimse bakmadı, kiralık futbolculardan kurulu galatasaray 2002 yılında şampiyon olup, şampiyonlar ligi'nde 2. gruplara kadar çıktı; 2006'da adı sanı duyulmamış yabancılar ve yetenekleri sınırlı yerli futbolcularla eric gerets takımı şampiyon yaptı ertesi sene "şampiyon takım" denilerek takviye yapılmadı ve eric gerets'in ipi çekildi.
