arada tıkılıp kalmış çocuk olmaktır. Nasıl anlatmak gerekir 80lerin sonunda 90ların başında çocuk olmak başkadır 90larda çocuk olmak başkadır. 80lerin sonunda 90ların başında çocuk olan kişi transformers, he-man, she-ra, kara kutuyu hayal meyal değil adam gibi bilip dijital çağın başlangıcına tanık ederken o dijitalliğin muhteşemliğine aval aval bakıp değerini bilen kişidir. Lakin 90larda çocuk olan kişi şöyle basit bir hesapla zaten 7-8 yaşına kadar aklı başında olmayacağı varsayılırsa dijitalliğin içinde doğmuştur. Quake ilk çıktığında görüntülerine, atmosferine nasıl hayran kaldığımı hatırlıyorum. Keza cep telefonlarının geçirdiği inanılmaz değişime de şaşıyorduk. Matrix neydi ulan, Ondan ötesi terminator 2 neydi arkadaş. amiga500 salonlarından Playstationda metal gear solide terfi etmenin ne demek olduğunu bilir misiniz? sadece 90larda çocuk olanlar bilemez işte.
Bununla beraber müzikte CD devrimi. ilk hatırladığım müzik cdsi brüt isimli şuan pek bilinmeyen parfüm, deodarant markasının setinden çıkan best of cdsi.
içlerinde neler mi vardı? Ne ararsan, Judas Priestten, Guns and roses'a, oradan Queen'e vs vs. sene 93-94 olması lazım. Vestel akai marka müzik setinin hayvani kolonlarıyla Rock'a doymak 80ler çocuğu olarak rock'a doymak başkaydı.
Ama diyorum ya 90larda çocuk olanlar o cdnin değerini bilemezler.
90larda çocuk olanlar street fighter çılgınlığını ucundan yakalamıştır. onlar street fighterın posasına denk gelmiş nesildir. Playstationla beraber 3 boyuta adapte edilmeye çalışılınan posasına. Biz ise Tekken 1 de aval aval baktığımızı hatırlıyorum.
Uzun lafın kısası 80lerde doğmadıysanız 90larda çocuk olmayı gerçek manada anlayamazsınız.
