teorik tanımda olması gereken, ancak pratikte pek de rastlanmayan durumdur. sonuna kadar haklı olarak iftiraya uğradıklarından, anlaşılamadıklarından yakınırlar. sonra da büyük çoğunluğu (tecrübeyle birlikte genelliyorum) kendinden gayrısına benzer argümanlarla saldırır.
hoşgörü, insanlık, adam gibi adam olmak kişilerin şahsına ait insanlığın gereği olan hasletlerdir. aleviler de bu konuda kendinden gayrısına sünnilerden daha çok (veya daha az) hoşgörülü değildir. aynı toplumda yaşıyoruz, yemeyelim birbirimizi.
bunun bi değişik versiyonu da solcuların süper entellektüel, sorgulayıcı, ilerici, insan sevgisiyle dolu; sağcılarınsa dogmalara saplanmış, gerici ve sürekli oruç tutmayanları ve küpeli, uzun saçlı erkek solcuları dövdüğüdür.
en hoşgörülü dalai lama dır efenim. gerisi laf-ı güzaf...
edit: evet efem, yurdumda karşısındakine tahammülsüzlükte hiçbir cemiyet, komünite, siyasi oluşum, sünni/alevi topluluk diğerinden geri kalmaz. sen de aynı bokun lacivertisin denildiğinde çok koyuyor belli ki. burada iki örnek yazdık da ikiyüz tane de bulmam hiç sorun olmaz. hoşgörü kim siz kimsiniz.
tahammülsüz, yobaz, kinci, at gözlüklü, objektif olmaktan fersah fersah uzak, zeka yoksunu insanların kuruntusudur. başka bişey değil. gidin bi alevi mahallesine "selamın aleyküm abi burada cami ne tarafta" diye bi sorun hoşgörü görmek isterseniz.
