haddizatında her gün gibi bir gündür, sıradandır ve öyle de olması gerekir ama bizim gibi güzel şeyleri (sevgi, aşk, özlem vs) dile getirme konusunda ağır arızalara sahip toplumlarda, bu gibi günler aslında bir bahane oluyor, cep telefonlarına gelen ve yaşamaktan iğrendiren, birbirinin aynı kandil mesajları ve 'minareden atlarım bayramını kutlarım' minvalli, müthiş yaratıcı bayram mesajları tamam, amenna da, 'doğum günün kutlu olsun, nice mutlu yıllara' demenin kimseyi samimiyetsizleştireceğini düşünmüyorum, elbette ki olması gerektiği gibi olmaz ama bir şekilde olur.
öyle ki, bir elin beş parmağı bir değil, kiminin ruhu yaldır yaldır, ışıl ışıl, sevdiği, seveni gözünün içinde, bir el atımı yakınında.
kimi de yalnızlıktan bile yalnız, en soğuk düşüncelerin bile uzağında.
işte o yalnızlık, en samimiyetsiz harf kombinasyonlarına bile muhtaç eder adamı, kelimelerin anlam ve kifayeti şöyle dursun, onun adının geçtiği en ağır küfürleri bile bağrına basacak kadar üşür bazen.
kimse üstüne alınmasın ve kimse kimseye yüklemesin bu dediklerimi, lafım muayyerdir, hüsnü kuruntu yersizdir.
neyse boşverin, diyen gitti...
--spoiler--
bilmezler yalnız yaşamayanlar,
nasıl korku verir sessizlik insana
insan nasıl konuşur kendisiyle
nasıl koşar aynalara bir cana hasret.
bilmezler...
--spoiler-- *
