canım egemde çekilmiş çok sıcak ve bir o kadar da güzel bir film.
öncelikle şu anlaşılamayan cadı sahnesine değilelim. malum film gavur icadıdır. mehmet'in annesi çocuğunun bu gavur icadıyla meşgul olmaması ve harçlığını daha iyi değerlendirebilmesi için onları yok etmek ister. bu iş için de köyün cadısı ya da büyü işleriyle uğraşan kişisine yaktırır bunları. neden? çünkü şeytan işidir bu. yöntem tartışılır, daha gerçekçi bir alternatif düşünülebilirdi ama bence bu da güzeldi. ben küçükken televizyon izlerken çok enseme tokat yedim "kapa len şu şeytan icadını" diye. köylerimizde sinemaye, tiyatroya bakış açısı hala böyledir. misal biri gülünecek bir duruma düştüğü zaman kendine gülenlere ilk ne der? "tiyatro mu oynuyor la burda" ...işte size halkımızın sinemaya ve tiyatroya bakış açısı.
sonra şu taşınma işini ele alalım. babam emekli memurdur. çok yer dolaştık. o zamanlar cep telefonu, msn, facebook olmadığı için nice aşklarımızı, nice dostluklarımızı kalbimize gömüp başka diyarlara yol aldık. bence çok gerçekçiydi. ufak bir kasabada kızlar aşklarını içinde yaşar. dile düşme korkuları, adının kirletilme kaygıları hep ön planda olur. ben de çok istedim mehmet'e iki satır bir şeyler yazmasını, delikanlının bunları okumasını ama filmi izleten en büyük öğelerden biriydi bu. acaba ne olacak merakı...
az bütçeyle çok şeyler başarmış 2004 yılı yapımı olan bu film yerli ve yabancı katıldığı tüm festivallerden ödülle dönmüştür. gururumuzdur.
