insanlar bir şeyleri sadece kendileri bildiği zaman kendilerini sorumlu ve iyi hissederler. sır saklamak zordur. her ne kadar kendi sırrın olsa da. en yakınıyla sırrını paylaşır insan. her paylaştığında biraz daha benzer paylaştığı kişi ona. biraz daha ondan bir parça olur. bazıları da hiç tanımadıklarına anlatır. utanırlar yaşanmışlıklardan. bir daha hiç görmeyeceği birine anlatır. belki o kişi de onun sırrı olur. belki kimse kalmamıştır yanında sırlarını duymayı hakedecek. dinlemek isteyecek. işte o zaman yeni insanlar arar insan hayatında. her yeni arkadaş yeni bir sırdır. sırlar insanın zayıf noktalarıdır. anlatıldığı anda sır olmaktan çıkarlar. sır bir kişinin bildiği gerçektir. ortak bulamazsın bu yükü seninle taşıyacak. senin sırrın senin yükündür. içinde patlar insanın. gidip boş bir yerde bildiği her şeyi haykırmak ister bazen insan. başka biri kendi sırrını yüklemeye çalıştığı zaman daha bir ağır gelir. kimi zaman tutamayız ağzımızı. farketmeden söyleriz. saklayamayız kendimize ait olmayan o sırrı. her insanın kendisinin bile farkedemediği büyük bir sırrı vardır.
(bkz: iki kişinin bildiği sır değildir)
