bana, ilk defa geldiğim bu şehri bir turist rehberi edasıyla gezdiren hoca'nın* danışmanının, çevredeki ağaçları gösterip 'bu ağaçları kendimiz yetiştiriyoruz' demesine cevaben, istem dışı attığım şaşkınlık nidasının hemen akabinde 'neden bizim* gibi italya'dan almıyorsunuz?' sorusunu yönelterek ortamdaki herkesin yüzünde acı bir tebessüm olduğum şehirdir.
olağanüstü bir kent. anadolu'nun kültür başkenti. yerleşmeyi düşünüyorum. ama çok soğuk. karasal iklimin tüm asabiyetiyle hüküm sürüyor. yine de sevdim. hatta bir şiir bile yazdım; okuyayım mı sevgili sözlük?
iki iklime açarım kollarımı
birinde dudaklarım çatlar
ayazdır, bozkırdır
diğeri her daim on dokuz yaşında
her daim bahar
bir yanım anadolu bir yanım osmangazi
iki kapılı bir şehirdeyim
adı eski kendi yeni
