kapaklanmı$ım kapkara bir neyin üstüne
ba$ımdan a$ağı kaynar karanfiller dökülüyor
kendimin elleri bunlar, kendimin gözleri, unutmadım
tavaf ediyor yüzümü
bir e$cinselin lalli ölüsü
tüller serpilmi$ gençliğim
bir hicran kını sanki. sahil dü$üyor pozum
filmin negatifinde. fotoğrafçı, asıl çocukluğum.
ve bana verdiği ödünç gülümsemeyi bırakıp oraya
bir masalı yazmaya ba$lıyorum yeniden
kötü üvey anne, iyi prenses
aciz, hasta padi$ah baba
kurbağalar, balkabakları ve kaf dağı
ne çare! efsun yetmiyor acımı dindirmeye
perikızı inandıramıyor beni hayatın gerçeklerine!
ve ben çıkar çıkmaz
iri bir palyaço burnuna dönü$üyor
hayal kasabası
nerden aktığı belli olmayan bir kan var dudağımda
ve dudağımda nerden gelip konmu$sa bir ku$ gözya$ısı!
ağlıyorum, omzuma puhular yerle$tirerek
teselli ediyor beni elifbam,
bu ak$amüstü ben
hala kimi sevdiğimi ve kimi özlediğimi bilmeden
bir sıkıntıyı ate$e veriyorum
alevlerin le$ini kucağımdan yatağıma yatırıyorum sonra,
kalbim
altta hüznün uyuduğu
üstte umudun sabahladığı bir ranza
gibi sürekli gıcırdıyor birinin koynunda.
