uzun uzun düşündüm. aklıma hiçbir şey gelmedi önce. en güvendiğim kavramların bile bittiğini anımsadım. hayat, güneş, ay, sevgi, arkadaş, çiçek, güzel, dost, elma, sanat, şehir, müzik, gün, gece, şans, gurur, vefa, ankara, mevsim, tek bir yıldız bile. sadece bir şeyin dönem dönem azalsa da asla bitmediğini farkettim.yalnızlık.insanın kendi yalnızlığı.
