Genel anlamda depresif bir tipim.
Basit esprilere hayatta gülmem.
Kahkaha atmam, gülümser geçerim.
Soğuk bi tipim biraz.
Ankara da öyle.
Depresif, soğuk, hüzünlü, yalnız bir şehir.
mutluluğu, sıcaklığı sinir bozan ama göz yaşları mutlu eden, O göz yaşlarında kendi gözyaşlarını gizlediğin garip bir şehir.
Ankara mutsuz bir şehir.
ben de mutsuzum.
Ankara soğuk bir şehir.
ben de soğuğum.
Ankara yalnız bir şehir. Yalnızların sevdiği şehir.
Ben de yalnızım. Yalnızlığı seviyorum.
Ama Ankarayı sevemiyorum sözlük.
Bütün duygularımı doya doya, garipsenmeden yaşadığım bu şehri sevemiyorum.
Denize hasret bir tipim.
Ama girip yüzmek değil, izlemek, kokusunu içime doya doya çekmek için.
Hiç tatmadığım bir koku, nasıl oluyor da burnumda tütüyor bilemiyorum sözlük.
Böyle gitsem istanbul'a, hava kapalı, yağmur ha yağdı ha yağacak.
Ellerim ceplerimde, kulaklarımda kulaklık, izlesem boğazı saatlerce.
Sonra yağmur yağsa, herkes koşuşturarak gitse, sığınsa bir yerlere.
