böylesine manevi bir ticarete dinen izin verilmiştir. yapılan ibadetler ve sürdürülen güzel bir hayat sonunda cennetin bir ödül olarak sunulması, dinen caizdir. bunu bir menfaat olarak düşünmek bence yanlış olur çünkü menfaat kavramı dünyevi bir terimdir, uhrevi işlerde bireysel menfaat aranmaz.
ancak Yunus Emre gibi cenneti dahi reddedip yalnızca Rabbin(cc) rızasını, benzersiz cemalini talep etmekte mümkündür ama bunu bütün varlığıyla hissederek söyleyebilmek için yunus emre seviyesinde bir maneviyata sahip olmak gerekiyor galiba.
