benden ayrılan eski sevgilimi gözlerimin önünde mutlu görmeye dayanamıyorum. her sabah, her gün bana nispet yaparcasına gülerken görmek canımı çok yakıyor. hayır insanların kötülüğünü isteyen biri de değilimdir. ihanete uğrayıp terkedilmeme rağmen arkasından tek bir iş çevirmedim, çevirmem de. karakterimde yok böyle birşey. ancak onu mutlu görmeye neden bilmiyorum hiç tahammülüm yok. gücüm kalmamış sanırım artık. yaşarken ölmek bu olsa gerek.