hoca okula yeni gelmiştir. aklı sıra bizleri korkutmaktadır.
hoca:ben sınavlarda her yerden puan kırarım, asla hata affetmem.
sınıf:aaaaaaaa, hocam neden ama, olmaz ki böyle
ben kişisi kahkahalara boğulmuştur o sırada, hocanın dediklerini duymamıştır bile, kendi kendine gülmektedir, e haliyle hoca da üstüne alınmıştır.
hoca:adın ne senin?
ben:hahahahhh hhehehhee
h:hey sen, gülen kişi, adın ne?
b:ha? ne, ne oluyor, şey, ezber benim adım.
h:kalk tahtaya.
ben usul usul tahtaya yürürken hoca sınıfa dönüp 'böyleleri düzeni bozarlar işte, dersleri takmazlar, bir şey anlamazlar, işleri güçleri kakara kikiridir vs vs vs.' der.
neyse hoca kasıyor kendini, bir şey yakalayayım da bilemesin diye (zira öğretmenler odasında methimi duymuştur.)ilk soruyu sorar, 'çöz çözebilirsen' gibisinden bir bakış fırlatıp kenara çekilir. tek kalemde soru çözülür, hoca bozulmuştur biraz. bir soru daha sorar, bir soru daha, bir soru daha...on soru sonunda hoca yenilgiyi kabullenip 'tamam geç yerine' der.hocaya bir darbe daha vurmak isteyen ezber:
-hocam, aklıma bir şey takıldı sorabilir miyim?
-sor allahın cezası sor.( hocanın karizma sınıfta yerle bir olmuştur zaten)
soru sorulur, hoca cevap veremez, hoca iyice rezil olur, sonra sınıfı serbest bırakıp, çeker gider. (bkz: lise yılları)
