efendim okul bitince 7 sene beşiktaşta 2 odalı bir evde yalnız yaşadım. istanbulun ana arterlerinden biri olması nedeniyle eve gelen eş dost hiç eksik olmazdı. yemek sorununu şöyle çözdüm; evin yakınlarındaki bir esnaf lokantasıyla anlaştım, son derece hesaplı gayet de güzel besleniyordum, eve sadece abur-cubur alıyordum.
çamaşır sorunu: bir makine alıyorsun, içine atıyorsun çamaşırları, deterjanını koyuyorsun, o zaten yıkıyor.
ütü sorunu: haftada bir gün 2 saatini ayırdığında gayet de güzel bir şekilde halloluyor.
dertlerini paylaşma olayı: çık taksime, ara arkadaşlarını, buluşur takılır dertleşirsiniz, sorun yok.
kira sorunu: biraz koyuyor yalnız başınayken.
faturalar: en azından sana borç takmaya çalışan ve sürekli "eleman şu fatura geldi, aidat geldi, ne zaman para vericen" gibi sorunların olmuyor. parasını verip ödüyorsun.
gürültü: evde distortionu açıp gayet de güzel ve rahatça gitraını çalabiliyorsun ve kimse sana birşey demiyor.
oyun: haftasonları cuma ve ctesi geceleri sabaha kadar oyun oynayabilirsin, kimse sana dırdır etmez.
temizlik: yalnız yaşayan adamın evi küçük olduğundan yarım saatlik iş.
eve kız atma: gayet de zevkli ve rahat.
yalnızlık: sen sosyal biri ol ama yalnız yaşa, boş kalmazsın merak etme, ya birileri arar, buluşalım der, ya da birileri arar, eleman evdeysen geliyorum der.
evde kafana göre parti de yaparsın, kimse sana birşey diyemez, elemanları toplar pes rituelleri de düzenlersin, gayet de şık olur. eve gelen misafir takımları bertaraf etmek üzere her zaman hazırda ve formda bir manchester united onbiri bekletirsin.
şimdi evliyim sayın yazarlar. 2,5 sene oldu.
evlenince öyle kafana göre istediğin saatte çıkamazsın, pes olayı falan zaten bitti, yemek olayı öyle sandığınız gibi çok süper düzenli falan olmuyor, hatun çalışınca ev işlerine ortak da oluyorsun, cinsel hayat öyle sanıldığı gibi düzenli de olmuyor, problemler insanın cinsel hayatına yansıyor.
arkadaş ortamı diye birşey kalmıyor, onları ister istemez unutmak zorunda kalıyor insan.
evet yalnız yaşamak, düzenli ve tertipli bir insan olduğunda gayet de zevklidir, iyidir, hoştur. ama asosyal olmamak kaydıyla. asosyaller için gayet zor denilebilir.
ama şahsen itiraf ediyoırum ben pişmanım evlendiğime sayın yazarlar.
iki kere değil, çok kere düşünün evlenmeden önce. çünkü sanıldığı gibi hiçbir şey düzene falan girmiyor.
