herkesin en az bir kere düşündüğü eylemdir. umutsuzluklar bu olayın çıkış noktasıdır. bazen herşey boş gelir sanki, neden yaşıyorum ki? sorusunun mantıklı bir cevabı yokmuş gibi, ya da hani ölüme yaklaştığını hissedersin ama sabırsızlanırsın, inceldiği yerden kopsun istersin. sürekli ölüm var aklında 'zaten ben öldürmezsem bile kendimi çok yakında öleceğim' diye düşünür insan. bu durumda intihar bir çözüm yolu gibi görünebilir. ama yok yok hayır ben düşünmüyorum intiharı, çünkü ben sabırlıyım. zaten çok yakında öleceğim, bunu hissediyorum. kalbim son çırpınışlarını yapıyor, duracak yakında... gözlerim kapanacak ve ben biteceğim...
