tam alıyordum karar- dedim ki, oysa karar almak kadar saçma bir şey yoktur. istemi bir oluşla sonlandırmak. Sadece beni arayıp değişip değişemeyeceğimi sordu. Babalar dedim, oğullarını yutmak istediğinde taş yuttuğunu bilirler. bir ağaç vardı garın çıkışında, gözünün alamayacağı mesafelere ekilmiş buğdaylar vardı, yazın sonu. Talihli biletler satın almıştım - tek başına bir koltukta hem de gözünün alamayacağı mesafeler katediliyor. Ağaç vardı- saat 12. koskoca tarlada bir ağaç, gölgesi yok. Kimse yok. Bir tek savrulan vagonlara eşlik edebildim. O ağaca uzun süre kitlendim. Bir istemi kararla sonlandırmak ?- düşün. nasıl olabilirdi, gölgesi üzerine düşmeyen bir ağacın ölmeye karar vermesi gibi, hem de sadece sonbahar geldi diye.
