geçen doğum günümde zamanında aşık olduğum kız bana kazak hediye etmişti.
o kazağı da hiç giymemiştim de...
bi' zaman sonra eski sevgilim aradı. dedi ki ; kız kulesi karşısındayım içiyorum, gelsene.
kabul ettim.
üşüyormuş...
benden kazak getirmemi istedi.
zamanım kısıtlıydı da, son motora yetişmeliydim.
açtım dolabı. aklıma geldi, ama ben hiç kazak giymiyordum ki. sevmiyordum çünkü... o an gözüme dolabımın en üst rafında ki hediye kutusundan çıkarmaya dahi kıyamadığım kazak ilişti. ilk başta tereddüt ettim ama beş saniye sonrasında çektim almıştım kazağımı. yola koyuldum, buluştum onla...
hiç de tahmin ettiğim gibi değildi oysa ki. ne kadar gözüme batıyordu hareketleri, benim gözümde ki o büyüttüğüm eski sevgilim bu değildi ki...
sonra bombayı patlattı. bana gecenin en unutulmaz lafını söyledi.
"bu kazak sen kokuyorsun"
...
gülümsedim. sadece 'evet çok giydim çünkü heheh' demekle yetindim.
***
(burada yazar ayrıntıları anlatarak sözlüğü sıkmak istemiyor.)
***
gece sonunda, kazağını daha sonraki buluşmamızda getiririm diyerek vedalaştı benle. o yurduna, ben evime.
ama o günden sonra hiç buluşmadık.
ama şimdi o kazağı arkadaşı vasıtasıyla isteyeceğim.
