saklanmış entry: özzata duyulan nefrettense sebebi bulantı okunmalıdır. ölsek de kurtulamıyoruz, hep varız hep olacağız anasını satayım.
-
şimdi o değil de; bazen ölümün ardına dair müthiş bir merakla kaplanıyor da içim, hemen şuracıkta ölesim geliyor, intihar edesim geliyor. ne var orada? hiçbir şey mi? yokluk mu? eğer öyleyse hiçbir şey kaybetmeyeceğim. en azından bilincim olmayacak ve bilmeyeceğim. üzülmeyeceğim, pişmanlık duymayacağım. zevk kimin umurunda? mutluluk diyorlar hayatın amacı, yok öyle bir şey. hayatın amacı amaçlı bir hayattır demiş bir tarihi şahsiyet. güzel demiş, hoş demiş ama şimdi onun yanlışını da ifşa etmeye kalkışamayacağım. nihayetinde ben herkesin yanlışını kanıtlamaya çalışan bir angut oluyorum şimdi gördüğünüz gibi..ölüm...ölümden sonra ne var? ahirete inanmıyorum ben arkadaş, inanmıyorum işte. semavi dinleri bana o kadar açık bir şekilde hilekâr geliyor ki, o kadar belli ki onların gerçekdışılığı benim için..bir türlü anlayamıyorum neden insanlar inanıyor..neden insanlar benim gibi görmüyor..bir türlü anlayamıyorum..insan doğası desem ya ben ne olacağım, ben de o doğanın parçası değil miyim? öyleyim. ama söylemem gerekir ki ben insan doğasından ve dolaylı olarak kendimden de nefret ediyorum, tiksiniyorum varlığımdan. insan doğası fazla özele indirgemek olur, canlı yapısı diyelim. ihtiyaçlarını karşılamak zorunda canlı..ne pahasına olursa olsun. takılıp kalıyorum be arkadaş. tıkanıyorum. çat diye ölsem..karanlığa gömülsem..baş ağrım da sona erer..uykum da diner. endişelerim sona erer. beni bekleyen ateş mi? varsa eğer zaten öldükten sonra pişman olurum..ne fayda? çekeceğim acıyı haketmiş olurum. şimdi aydınlanma şansım hiç yok benim, öylesine kapkara ki içim. öylesine gizlemişim ki egomu derinliklere..kimse ona ulaşamaz, kimse tanrıya ibadet ettiremez. öylesine isteksizim. öylesine asmışım ki yüzümü, öylesine bükmüşüm ki dudaklarımı her ibadet konusu açıldığında..benim bu ben. ey allah celle celalühü! sen kimin kimlerin hayal ürünüsün bilmem, sevemedim seni. ama korktum zamanında. ey allah celle celalühü! eğer gerçekten var isen, terbiyesizliğimi kabullen. amacım acı çektirmek değil kimseye, istemem dokunmayayım kimseye. varlığımdan bile haberdar olmasın isterdim kimse; ama ediyorum varlığımı haberdar. bilsinler senin hakkında ne düşünüldüğünü ey yüce rabb. isteklerine boyun eğmiyorum, sana isyanımın tek sebebi varlığımdır, beni var etmen!......ya boşluğa sesleniyorum, ya sana. fark etmez. işte intihar ölüm merâkının sonucunda doğan arzudur. bir gün gelecek ölüm tabusu da yıkılacak. kutsallığı, yasaklığı, ağza alınmadaki saldığı korku hepsi bertaraf olacak.
