20 yıl önce bugün; sene 1990. ülkede türbanlılar istediği gibi üniversitelere girebiliyor ve kimse onlara neden türbanla okula geliyorsunuz demiyordu. üniversite giriş sınavlarında imam hatip ve başka mesleki okullardan gelenlere ek puan veriliyor, artı olarak daha yüksek katsayı verildiğinden lise 3. sınıftakiler son senelerinde meslek okullarına kaydını aldırıyordu. şimdi ne türbana özgürlük var, ne üniversiteye girişte ek puan. aksine katsayıyı düşürüp üniversiteye girmelerini imkansız hale getirdiler.
aynı yılı hatırlıyorum. bulgaristan'dan soydaşlarımız sınırdışı ediliyor ve türkiye'ye gelip yerleşiyorlardı. 20 yıl önce bugünlerde emel adında bulgar göçmeni kız arkadaşım olmuştu. üniversitede aynı sınıftaydık. çiftliğimize de bulgar göçmeni iki aile yerleştirmiştik. hem ihtiyaçlarını karşılıyorlar hem para kazanıyorlardı. kürt arkadaşlar vardı. beraber gezip tozuyorduk. kimse kürt arkadaşım var diye bana suçlama yapmıyordu. benim üzüldüğüm tek şeyse onların kürtçe konuştuklarında özür dilemeleriydi. ben ise kendi dilleri aralarında istedikleri gibi konuşsun bana ne diyordum. o ara ne değişti derseniz siyasi yasaklar referandumla kaldırıldı. demirel geldi ankara'daki şişmanı indireceğiz diye turgut özal'a saldırıyordu. erdal inönü diye biri çıktı, uzun boylu cılız biriydi. halkı limon gibi soyanları indireceğiz diyorlardı. her ikisi birden seçimlerde yüksek oy alıp koalisyona gittiler. sonra ise olanlar olmaya başladı. çalma çırpma ve devleti soyma. halk ise iki ulusalcı hırsızdan kaçacak delik olarak refah'ı buldu.
söylemeyi unutmuşum. fethullah gülen'i 1987' de ağırlamıştık. ben 16 yaşındaydım. şehrin ileri gelenleri dayımın iş yerine çağrıldı. ortak iş yapma ve ortak sermaye oluşturma konusunda bir toplantı oldu. sonra kombassan kuruldu. devamında diğer anadolu sermeyesini birleştiren büyük şirketler.
