oynatılması için oynatıcısına teslim olan kukladır.
kendisi hareket etme kabiliyetine sahip olamamıştır ömrü boyunca, karşısına çıkan oynatıcıya allah gibi iman eder. "işte sonunda ben de hareket edebileceğim, gülebilecek, konuşabilecek ve hatta mutlu bile olabileceğim" diye ellerini uzatır oynatıcıya. yıllarca gün görmemiş, kuklalığının acısını her zerresinde hissetmiştir çünkü. kuklalığı, ezikliğinin sebebidir.
orta oyununun hacivat'ı ya da karagöz'ü olmak istemektedir. istediğini alır bir gün. kukla, şimdi hacivat ya da karagöz'dür. hacivat ve karagöz ise bir camii inşaatında işleri yavaş ilerlettikleri için öldürülen iki işçidir. belki de değillerdir kim bilebilir ki yaşadıklarını...
bilebileceğimiz bir gerçek varsa o da hareketsiz duran kuklaların artık hareket edebilecekleri ve ağızlarını açtıklarında hiç de hacivat kadar akıllı olamadıklarını herkese ispatlamaları durumudur.
ve bir başka bilebileceğimiz bir durum vardır ki bu kuklaların gerçekte yaşıyor olmalarıdır...
elini şartsız karşısındakine uzatan her insan bir kukladır çünkü...
