ihtiyacımız olan tipteki bir maçı yarı finalde oynamanın avantajlarını da sahaya yansıtıp altın kurallara uyup kazanabileceğimiz maçtır. yorgunluk ve adrenalin boşalması gibi dezavantajları umuyorum ki hissetmiycez...
1- ilk olarak seyirci susmayacak... basketbolcularımızdan hadi biraz destek verin çığlıklarına ihtiyaç kalmamalı ki bu akşam bu adamlar sayı üretmekte, savunma yapmakta gösterdikleri performansları seyirciyi dahil etmek için de gösterdiler....
bu akşam oradaydım yarında orada olacağım ve bu akşamki seyirci profilini görmek istemiyorum. makine gibi olunmalı. en azından savunmada ıslık, hücumda alkış durmamalı. bu arada dikkat edilmesi, maça hamle yapılması en gerekli anlar olan abd adımlarını hakemlerin gözüne sokmalıyız çünkü bu hamle zaten atletik olan amerikalılara çok büyük katkı sağlıyor.
2- bu akşamki gibi hücum şeklimiz o maça taşınmamalı ki tanjeviç'te nabza göre şerbeti iyi bilen bir üstat olduğu için bundan çok şüphem yok. guardlarımızın topu elinde çok tutmasının olası getirisi olan presi kırmak için hedo'nun çok aktif top taşıması ve döndürmesi gerekecek.
3- abd'ye karşı top kayıplarını minimumda tutup onlara fast break şansı vermemek daha doğrusu bu şansı onlara az vermek onların kanatlarını incitecektir. çok iyi alan savunması da yapmamız şarttır ki arzum koraçlı yılların efes'inin alan savunmasını görmek...
4- ersan'a da hedo kadar ihtiyacımız var. onu bu kadar unutup saha içince eli belinde görecek kadar soğutmamamız gerekiyor.
not= işler kötü gidebilir, fark olup maç dönmeyebilir hatta fark olup maçı döndürme ihtimalini bile yaşamayabiliriz ama bu çocukların basketbol tarihimizin hatta bence spor tarihimizin en başarılı sahnede olduğunu unutup avrupa şampiyonasının finali olan sırbistan-türkiye maçı sonrasındaki pet şişe rezilliğini yaşamayalım.
