zaman zaman yerinde çıkışları olduğunu düşündüğüm parti. ama kendimi onun karşısında nasıl hissettiğimi bir örnekle açıklayayım:
malcolm x'in ırkçı olduğu dönemler.. bir beyaz kadın var, uzaktan uzağa malcolm'e hak veriyor ve bir gün yanına yaklaşmaya da imkan buluyor. soruyor:
- sizin için ne yapabilirim?
malcolm bakıyor, kadın beyaz; "baştan kaybetmiş"; cevap veriyor:
-nothing!
"baştan kaybetmiş"lerden olmasaydım veya bdp yeni kurulduğunda açıkladığı gibi "bir türkiye partisi" olmaya çalışsaydı, belki seve seve katılırdım. (kürtlerin bazı konularda haksızlığa uğradıklarını da düşünüyorum).
ama bdp "doğuştan gelen asalet"e inanan bir parti; veya ısrarla öyle görünüyor. biz de kürt doğmamışız, nalet olsun, "barış ve demokrasi"nin kapıları bize baştan kapalı...
