eskiden çok sevmezdim. ama yıllar geçtikçe değerini anladım gibi bir şey oldu.
etrafta sanatçı çakmaları, tarkan'ın yandan yemişleri, ne oldum delileri, kısaca ses ve görüntü kirliliği oluşturan unsurlar bir bir çoğaldıkça, tarkan'ı özledim şahsen.
son zamanlarda da ayrı bir sempati duyuyorum kendisine nedense. sanırım içindeki güzellik, iyilik dışına yansıyor bu insanın.
hani bazen bir insan çıkar karşınıza, hiç tanımasanız bile gülüşü, duruşu, sesi, konuşması, yüzü veya başka bir tarafı size acayip sempatik gelir bilinmeyen bir sebepten dolayı. pozitif şeyler çağrıştırır size. benim için de tarkan öyle biri. hiç tanımıyorum, ama yıllardır o hep mütevazı, şakacı, sempatik haliyle gördüm onu her yerde. hiçbir zaman ağzından olumsuz bir şey çıktığını görmedim, daima olumlu bir insandı. bu sebeple kendisini garip bir şekilde çok severim. çünkü, yolda görsem tarkan naber? diyebileceğim, gidip konuşacağım ve bunu yaparsam beni siktir etmek ya da geçiştirmek yerine gerçekten benimle ilgilenecek biriymiş gibi geldi bana hep. yok megastardı, süperstardı falan filan gibi sıfatların insanda oluşturduğu o "ulaşılmaz" duygusu tarkan söz konusu olunca olmuyor. üstelik bu kadar ünlü, popüler ve medyatik biriyken.
ayrıca, kendisi albümünün reklamını yapsınlar diye, ne bir sabah şekerinin, ne bir tolk şovcunun, ne de tv'deki hatırı sayılır birilerinin götünü yalamamıştır hiçbir zaman. bazıları bir çıkış şarkısı için o sabah programı benim, bu kadının çığlığı senin, yemek programları, yarışma programlarına kadar her boka maydonoz olurlar. ben tarkan'da böyle bir çaba görmedim. daima seviyesini korudu o. ne biliyim lan, sanki ailemden biriymiş gibi sahipleniyorum onu. deli miyim neyim...
