1923 yılında padişah=halife'den başka hiçbir şey bilmeyen insanların, cephede omuz omuza çarpıştıktan sonra ve on binlerce kayıp vermelerine karşın padişah sevdasından vazgeçip ATATÜRK'e inanmalarını ve onun açtığı yolda ilerleyerek ülkeyi ışığa boğduklarını görüyorum. Bu da bana her ne olursa olsun ümit veriyor.
